هولک

هولک . [ هََ ل َ ] (اِ) آبله ٔ دست و پا. || هلاکت . (آنندراج ). || مویز که انگور خشک باشد. (آنندراج ) (فرهنگ اسدی ) :
چو روشن شد انگور همچون چراغ
بکردند انگور هولک به باغ .

صیدلانی (از حاشیه ٔ فرهنگ اسدی ).

|| نقطه . (حاشیه ٔ فرهنگ اسدی ). لک :
چو هولک بر دو چشم دلبر افتاد
درون آمد ز پا آن سرو آزاد.

؟ (از حاشیه ٔ فرهنگ اسدی ).