هدهدی
لغتنامه دهخدا
هدهدی . [ هَُ هَُ ] (حامص ) هدهد بودن . و
به کنایت کار هدهد سلیمان انجام دادن . قاصدی و پیام آوری از آن مستفاد شود :
هم جم و هم محمدی کرده به خدمت درت
روح و سروش آسمان هدهدی و کبوتری .
رجوع به هدهد شود.
به کنایت کار هدهد سلیمان انجام دادن . قاصدی و پیام آوری از آن مستفاد شود :
هم جم و هم محمدی کرده به خدمت درت
روح و سروش آسمان هدهدی و کبوتری .
رجوع به هدهد شود.