هبةا
لغتنامه دهخدا
هبةا. [ هَِ ب َ تُل ْ لاه ] (اِخ ) ابن احمدبن محمدبن هبةاﷲ الامین الانصاری الدمشقی ، مکنی به ابومحمد و معروف به ابن الاکفانی ، از حافظان حدیث و تاریخدان و شافعی بود. به سال 444 هَ . ق . به دنیا آمد و در سال 524 هَ . ق .به دمشق وفات یافت . (از الاعلام زرکلی چ 2 ج 9 ص 56).