هبا گردیدن
لغتنامه دهخدا
هبا گردیدن . [ هََگ َ دی دَ ] (مص مرکب ) تباه شدن . ضایع گردیدن . نابودگشتن . از بین رفتن . هبا شدن . هدر رفتن :
در وقت کینه گر بودش بر حسود دست
قهرش چنان کند که هبا گردد و هدر.
در وقت کینه گر بودش بر حسود دست
قهرش چنان کند که هبا گردد و هدر.