نیکونظری
لغت‌نامه دهخدا
نیکونظری . [ ن َ ظَ ] (حامص مرکب ) صائب نظر بودن . نظر صائب داشتن :
برترین چیزی شاهان را نیکونظری است
هیچ کس نیست ترا یار به نیکونظری .
اندرین دولت ماننده ٔ تو کیست دگر
چه به نیکوسیری و چه به نیکونظری .
برترین چیزی شاهان را نیکونظری است
هیچ کس نیست ترا یار به نیکونظری .
اندرین دولت ماننده ٔ تو کیست دگر
چه به نیکوسیری و چه به نیکونظری .