نی بن
لغتنامه دهخدا
نی بن . [ ن َ / ن ِ ب ُ ] (اِ مرکب ) بته ٔ نی :
زآن کهن چاه نی بنی بررست
شد قوی نی بن و برآمد چست .
ای دل از هرکسی مجوی وفا
کز همه نی بنی نخیزد قند.
زآن کهن چاه نی بنی بررست
شد قوی نی بن و برآمد چست .
ای دل از هرکسی مجوی وفا
کز همه نی بنی نخیزد قند.