نگارگری
لغت‌نامه دهخدا
نگارگری . [ ن ِ گ َ ] (حامص مرکب ) صورتگری . نقاشی . بتگری . عمل نگارگر. رجوع به نگارگر شود :
ایا که فتنه شدستی در آزر و مانی
پی نگارگری روی آن نگار نگر.
نگار ایزد بی چونی ای نگار رهی
زهی نگارنگار و زهی نگارگری .
ایا که فتنه شدستی در آزر و مانی
پی نگارگری روی آن نگار نگر.
نگار ایزد بی چونی ای نگار رهی
زهی نگارنگار و زهی نگارگری .