نوبهاران

نوبهاران . [ ن َ / نُو ب َ ] (اِ مرکب ) هنگام بهار. فصل بهار :
به نوبهاران بستای ابر گریان را
که از گریستن اوست این زمین خندان .

رودکی .

نشاید باز چشم نوبهاران
چو بندد برف راه کوهساران .

فخرالدین اسعد.