نواساز
لغت‌نامه دهخدا
نواساز. [ ن َ ](نف مرکب ) مغنی . ساززننده . (ناظم الاطباء). ساززن . (فرهنگ فارسی معین ). نغمه پرداز. نوازنده :
نواسازی دهندت باربدنام
که بر یادش گوارد زهر در جام .
نواساز خنیاگران شگرف
به قانون اوزان برآورده حرف .
نواسازان چمن ِ املا و نغمه پردازان گلشن ِ انشاء. (حبیب السیر ص 122). || تصنیف ساز. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به نواسازی شود.
نواسازی دهندت باربدنام
که بر یادش گوارد زهر در جام .
نواساز خنیاگران شگرف
به قانون اوزان برآورده حرف .
نواسازان چمن ِ املا و نغمه پردازان گلشن ِ انشاء. (حبیب السیر ص 122). || تصنیف ساز. (فرهنگ فارسی معین ). رجوع به نواسازی شود.