نغمه ساز
لغتنامه دهخدا
نغمه ساز. [ ن َ م َ / م ِ] (نف مرکب ) نغمه پرداز. (ناظم الاطباء) :
زند زردشت نغمه ساز بر او
مغ چو پروانه خرقه باز بر او.
|| خنیاگر. نوازنده :
صداخیز گردد به صداهتزاز
کف باده اش چون کف نغمه ساز.
زند زردشت نغمه ساز بر او
مغ چو پروانه خرقه باز بر او.
|| خنیاگر. نوازنده :
صداخیز گردد به صداهتزاز
کف باده اش چون کف نغمه ساز.