نصر

نصر. [ ن َ ] (اِخ ) ابن عبدالرزاق بن شیخ عبدالقادر گیلانی بغدادی ، مکنی به ابوصالح و ملقب به قاضی القضاة، نخستین قاضی مذهب حنبلی است ، خلیفه الظاهر بامراﷲ وی را این منصب داد و حکم او را بر اوقاف عامه و اوقاف مدارس شافعیان و حنفیان و غیره روان کرد. و چون المستنصرباﷲ به جای پدر نشست وی را از قاضی القضاتی برداشت ، اما تا پایان عمرش او را معزز و محترم داشت ، وی به سال 633 هَ . ق . درگذشت و در جوار امام احمدحنبل مدفون گشت . تولد وی در سال 564 بود. او راست : ارشادالمبتدئین در فقه ، مجالس فی الحدیث ، و اربعون حدیثا. (از الاعلام زرکلی ج 8 ص 343). و نیز رجوع به الشذرات الذهب ج 5 ص 161 و ذیل طبقات الحنابله ج 2 ص 189 به بعد و الحوادث الجامعه ص 86 و مرآةالجنان ج 4 ص 85 شود.