نسفته
لغت‌نامه دهخدا
نسفته . [ ن َ س ُ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) ناسفته . سوراخ نشده . مقابل سفته :
کآن دُرّ نسفته را در آن سفت
با گوهر طاق خود کند جفت .
هر نسفته دری دری می سفت
هر ترانه ترانه ای می گفت .
هنوزم غنچه ٔ گل ناشکفته است
هنوزم دُرّ دریائی نسفته است .
|| بکر. دوشیزه . رجوع به ناسفته شود.
کآن دُرّ نسفته را در آن سفت
با گوهر طاق خود کند جفت .
هر نسفته دری دری می سفت
هر ترانه ترانه ای می گفت .
هنوزم غنچه ٔ گل ناشکفته است
هنوزم دُرّ دریائی نسفته است .
|| بکر. دوشیزه . رجوع به ناسفته شود.