نزول کردن

نزول کردن . [ ن ُ ک َ دَ ] (مص مرکب ) نزول نمودن . فرودآمدن . منزل کردن . توقف کردن . ساکن شدن . وارد شدن . ورود کردن : بر کران آب برابر شاه مالک نزول کرد. (تاریخ بیهقی ص 698).
ناگاه غمت بر دل ما کرد نزول
جان پیش غمت بهر نثار آوردیم .

ناصرخسرو.

هر دشت بی گیا که تو در وی کنی نزول
با جویهای آب روان مرغزار باد.

مسعودسعد.

شب ... زاهد به خانه ٔ وی نزول کرد. (کلیله و دمنه ).
مجرد آی در این راه تا ز حق شنوی
اِلی َّ عبدی اینجا نزول کن اینجا.

خاقانی .

ناگاه خبر رسید که امیر سیف الدوله به پل زاغول نزول کرد. (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 168).
- بر کسی نزول کردن ؛ بر او وارد شدن . مهمان او شدن :
بر جبهه ٔ تو آیت رحمت نوشته اند
ای بخت آن کسی که تو بر وی کنی نزول .

امیرحسن دهلوی (از آنندراج ).

|| فرودآمدن . به زیر آمدن . (ناظم الاطباء). هبوط کردن . فرودافتادن . پائین آمدن :
از بدی های زن مشو ایمن
گرچه از آسمان نزول کند.

؟

|| سقوط کردن . تدنی . پست شدن . || حلول کردن . نفوذ کردن . مستولی شدن :
هیبتی زآن خفته آمد بر رسول
حالتی خوش کرد بر جانش نزول .

مولوی .

|| در تداول ، پول از نزول خواربه وام گرفتن . قرض نزولی گرفتن . قرض کردن و نزول دادن . رجوع به نزول گرفتن شود.