نحسی
لغتنامه دهخدا
نحسی . [ ن َ ] (حامص ) بداختری . نافرجامی . شآمت . (از ناظم الاطباء). نامبارکی . شومی . مبارک نبودن . نحس بودن . نحوست :
به قدر هنر جست باید محل
بلندی و نحسی مکن چون زحل .
|| در تداول ، بدادائی . بدپک وپوزی . بهانه گیری بیجا. ننگی .
به قدر هنر جست باید محل
بلندی و نحسی مکن چون زحل .
|| در تداول ، بدادائی . بدپک وپوزی . بهانه گیری بیجا. ننگی .