نبا
لغت‌نامه دهخدا
نبا. [ ن َ با ] (اِخ ) مصحف نباء در بیت زیر مقصود قرآن است بنابر قول بعضی مفسران که گویند مقصوداز نباء عظیم در سوره ٔ نباء، قرآن است :
نور از آن ماه باشد وین ضیا
آن ِ خورشید این فروخوان از نبا.
|| (از ع ، اِ) نباء. خبر. گفتار :
زآنکه قدر مستمع آمد نبا
بر قد خواجه بُرَد درزی قبا.
نور از آن ماه باشد وین ضیا
آن ِ خورشید این فروخوان از نبا.
|| (از ع ، اِ) نباء. خبر. گفتار :
زآنکه قدر مستمع آمد نبا
بر قد خواجه بُرَد درزی قبا.