نافه ٔ آهو
لغت‌نامه دهخدا
نافه ٔ آهو. [ ف َ / ف ِ ی ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) ناف مشکین آهو. نافه :
خاک آن ره که سگ کوی تو بگذشت بر او
شیرمردان را از نافه ٔ آهو کم نیست .
هنرت مشک نافه ٔ آهوست
چه عجب مشک درد سر زاید.
نافه ٔ آهو شده ست ناف زمین از صبا
عقد دوپیکر شده ست پیکر باغ از هوا.
نیفه ٔ روبه چو پلنگی به زیر
نافه ٔ آهو شده زنجیر شیر.
رجوع به نافه شود.
|| کنایه از موی خوشبوی باشد که زلف و کاکل معشوق است .(آنندراج ). رجوع به نافه شود.
خاک آن ره که سگ کوی تو بگذشت بر او
شیرمردان را از نافه ٔ آهو کم نیست .
هنرت مشک نافه ٔ آهوست
چه عجب مشک درد سر زاید.
نافه ٔ آهو شده ست ناف زمین از صبا
عقد دوپیکر شده ست پیکر باغ از هوا.
نیفه ٔ روبه چو پلنگی به زیر
نافه ٔ آهو شده زنجیر شیر.
رجوع به نافه شود.
|| کنایه از موی خوشبوی باشد که زلف و کاکل معشوق است .(آنندراج ). رجوع به نافه شود.