ناشکفته
لغت‌نامه دهخدا
ناشکفته . [ش ِ ک ُ ت َ / ت ِ ] (ن مف مرکب ) بازنشده . نشکفته . شکفته ناشده . مقابل شکفته . رجوع به شکفته شود :
از غنچه ٔ ناشکفته مستورتری
وز نرگس نیم خفته مخمورتری .
بس غنچه ٔ ناشکفته بر خاک بریخت .
هنوزم غنچه ٔ گل ناشکفته ست
هنوزم در دریائی نسفته ست .
چون غنچه ٔ ناشکفته با او
می زد نفسی نهفته با او.
داری زپی چشم بد ای در خوشاب
یک نرگس ناشکفته در زیر نقاب .
از غنچه ٔ ناشکفته مستورتری
وز نرگس نیم خفته مخمورتری .
بس غنچه ٔ ناشکفته بر خاک بریخت .
هنوزم غنچه ٔ گل ناشکفته ست
هنوزم در دریائی نسفته ست .
چون غنچه ٔ ناشکفته با او
می زد نفسی نهفته با او.
داری زپی چشم بد ای در خوشاب
یک نرگس ناشکفته در زیر نقاب .