ناشف
لغتنامه دهخدا
ناشف . [ ش ِ ] (ع ص ) آنکه با خرقه یا مانند آن آب را از گودالی یا از زمینی برگیرد. (از اقرب الموارد) . || که آب را به خود می کشد :
چون شد آن ناشف ز نشف بیخ خود
ناید آن سوئی که امرش می کند.
رجوع به نشف شود.
چون شد آن ناشف ز نشف بیخ خود
ناید آن سوئی که امرش می کند.
رجوع به نشف شود.