ناسائیدن
لغتنامه دهخدا
ناسائیدن . [ دَ ] (مص منفی ) نیاسائیدن . مقابل آسائیدن به معنی آسودن . نیاسودن :
منبلم بی زخم ناسایدتنم
عاشقم بر زخم ها بر می تنم .
|| نسائیدن . نسودن . نسابیدن . مقابل سائیدن .
منبلم بی زخم ناسایدتنم
عاشقم بر زخم ها بر می تنم .
|| نسائیدن . نسودن . نسابیدن . مقابل سائیدن .