میی
لغتنامه دهخدا
میی . [ م َ ] (اِخ ) از گویندگان فارسی زبان هندوستان و از مردم شهر گوالیار و از حکام و رجال دهلی بود. بیت زیر از اوست :
من می روم و برق زنان شعله ٔ آهم
ای همنفسان دور شوید از سر راهم .
من می روم و برق زنان شعله ٔ آهم
ای همنفسان دور شوید از سر راهم .