میمنه دار
لغتنامه دهخدا
میمنه دار. [ م َ م َ / م ِ م َ ن َ / ن ِ ] (نف مرکب ) دارنده ٔ میمنه . محافظ و مراقب جناح راست لشکر. سردار میمنه ٔ لشکر و جناح راست سپاه . فرمانده جناح راست لشکر :
ورا میمنه دار گردوی بود
که گرد و دلیر و جهانجوی بود.
ورا میمنه دار گردوی بود
که گرد و دلیر و جهانجوی بود.