میغ بستن
لغت‌نامه دهخدا
میغ بستن . [ ب َ ت َ ] (مص مرکب ) کنایه از پیدا شدن میغ است . (از آنندراج ). ابر بستن . ابرناک شدن . مه گرفتن . پدید آمدن مه و ابر در هوا.
- میغ بستن آسمان ؛ ابرناک شدن . (ناظم الاطباء).
- میغ بستن هوا ؛ مه و ابر پدید آمدن در هوا. ابرناک گشتن هوا. مه گرفتن هوا را :
ز گرد سواران هوا بست میغ
چو برق درخشنده پولاد تیغ.
ز روزی ما بر دل زاغ زیغ
هوا بسته از لشکر ماغ میغ.
ز تاب نفس بر هوا بست میغ
جهان سوخت از آتش برق تیغ.
- میغ بستن آسمان ؛ ابرناک شدن . (ناظم الاطباء).
- میغ بستن هوا ؛ مه و ابر پدید آمدن در هوا. ابرناک گشتن هوا. مه گرفتن هوا را :
ز گرد سواران هوا بست میغ
چو برق درخشنده پولاد تیغ.
ز روزی ما بر دل زاغ زیغ
هوا بسته از لشکر ماغ میغ.
ز تاب نفس بر هوا بست میغ
جهان سوخت از آتش برق تیغ.