مکرهی
لغتنامه دهخدا
مکرهی . [ م ُ رَ ] (حامص ) مُکْرَه بودن . حالت و چگونگی مُکْرَه :
آنچنان خوش کس رود در مکرهی
کس چنان رقصان رود در گمرهی .
و رجوع به مُکْرَه و مکرهاً شود.
آنچنان خوش کس رود در مکرهی
کس چنان رقصان رود در گمرهی .
و رجوع به مُکْرَه و مکرهاً شود.