موکب داری

موکب داری . [ م َ / مُو ک ِ ] (حامص مرکب ) سرپرستی سواران و پیادگان که در التزام رکاب پادشاهند. جلوداری . (آنندراج ) :
به موکب داریش ناموس اکبر
خرامان گشته چون طاوس انور.

امیرخسرو (از آنندراج ).

رجوع به موکب شود.