مؤید

لغت‌نامه دهخدا

مؤید. [ م ُ ءَی ْ ی َ ] (ع ص ) قوت داده شده . (منتهی الارب ) (آنندراج ).قوت داده شده . نیروداده شده . (ناظم الاطباء). قوت داده شده . تقویت شده . نیرویافته . تأییدگشته . (یادداشت مؤلف ). || تأییدکرده شده و از جانب خداوند تبارک و تعالی نیروداده شده . (ناظم الاطباء) :
به علم و عدل و به آزادگی و نیکخوئی
مؤید است و موفق ، مقدم است و امام .

فرخی .

فرق میان پادشاهان مؤید موفق و میان خارجی ... آن است که ... متغلبان را... خارجی باید گفت . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 93).
استاد و طبیب است و مؤید ز خداوند
بل کز حکم و علم مثال است مصور.

ناصرخسرو.

مؤیدی که به حق عنف و لطف سیرت او
معین ظلمت و نور است و یار آتش و آب .

مسعودسعد.

ملک مؤید مظفر منصور معظم . (سندبادنامه ص 8). امیر کبیر عادل مؤید مظفر. (گلستان ).
مؤید نمی مانداین ملک گیتی
نشاید بر او تکیه بر هیچ مسند.

سعدی .

- مؤید من عنداﷲ ؛ تأییدشده از جانب خدا. که ایزد عزوجل تأییدش کرده باشد. (از یادداشت مؤلف ).