مهرگللغتنامه دهخدامهرگل . [ م ُ گ ِ ] (اِ مرکب ) گلی است دوائی و آن را گل مختوم نامند و گل بیشه نیز گویند. طین مختوم . (از آنندراج ) : قهرش از مهر بر حواس نهدنقش با مهر گل فرستد طین .انوری (از آنندراج ).
