منیت
لغتنامه دهخدا
منیت . [ م ُ ی َ ] (ع اِ) منیة. آرزو و مقصود. (غیاث ) (آنندراج ) : در ترجیه ٔ این امنیت و تعلل به ادراک این منیت روزگاری میگذاشتم . (سندبادنامه ص 20).
چون حمار است آنکه نافش منیت است
صحبت او عین رهبانیت است .
رجوع به منیَة شود.
چون حمار است آنکه نافش منیت است
صحبت او عین رهبانیت است .
رجوع به منیَة شود.