منجنیق انداز
لغت‌نامه دهخدا
منجنیق انداز. [ م َ ج َ اَ ] (نف مرکب ) منجنیق اندازنده . آنکه با منجنیق سنگ یا جز آن اندازد :
خلیل وار بتان بشکند که نندیشد
ز آفرازه ٔ نمرود منجنیق انداز.
برون او همه دیوان منجنیق انداز
درون او همه دیوان آفتاب نقاب .
رجوع به منجنیق شود.
خلیل وار بتان بشکند که نندیشد
ز آفرازه ٔ نمرود منجنیق انداز.
برون او همه دیوان منجنیق انداز
درون او همه دیوان آفتاب نقاب .
رجوع به منجنیق شود.