ملک رانی
لغتنامه دهخدا
ملک رانی . [ م ُ ] (حامص مرکب ) ریاست و حکومت مطلقه . (ناظم الاطباء). فرمانروایی و پادشاهی :
از آن بهره ورتر در آفاق کیست
که در ملک رانی به انصاف زیست .
و رجوع به ملک ران و ملک راندن شود.
از آن بهره ورتر در آفاق کیست
که در ملک رانی به انصاف زیست .
و رجوع به ملک ران و ملک راندن شود.