مصرع
لغتنامه دهخدا
مصرع . [ م َ رَ ] (ع اِ) جای افکندن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء). || کُشتی جای . (منتهی الارب ) (آنندراج ). جای کشتی . (ناظم الاطباء). کشتی گاه . ج ، مصارع . (دهار) (مهذب الاسماء) (السامی فی الاسامی ). || کنایه از قتلگاه یا محل وفات کسی :
و اذکرن مصرع الحسین و زید
و قتیلاً بجانب المهراس .
الامام الطاهر القادر باﷲ کرم اﷲ مضجعه و نور مصرعه الیه . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 301).
و اذکرن مصرع الحسین و زید
و قتیلاً بجانب المهراس .
الامام الطاهر القادر باﷲ کرم اﷲ مضجعه و نور مصرعه الیه . (تاریخ بیهقی چ ادیب ص 301).