مساس
لغت‌نامه دهخدا
مساس . [ م ِ ] (ع مص ) مماسة. لمس کردن . (اقرب الموارد). سودن به دست . (غیاث ) (آنندراج ). یکدیگر را بسودن . (ترجمان القرآن جرجانی ) : قال فاذهب فان لک فی الحیاة أن تقول لامساس ... (قرآن 97/20).
آن مساس طفل چه بْود بازیی
با جماع رستمی ّ و غازیی .
آنچه او بیند نتان کردن مساس
نز قیاس عقل نز راه حواس .
|| جماع کردن . (غیاث ) (آنندراج ). || اختلاط. مس نمودن . ساییدن . دست مالیدن . مالش .
آن مساس طفل چه بْود بازیی
با جماع رستمی ّ و غازیی .
آنچه او بیند نتان کردن مساس
نز قیاس عقل نز راه حواس .
|| جماع کردن . (غیاث ) (آنندراج ). || اختلاط. مس نمودن . ساییدن . دست مالیدن . مالش .