مرهم نهادن
لغت‌نامه دهخدا
مرهم نهادن . [ م َ هََ ن ِ / ن َ دَ ] (مص مرکب ) مرهم گذاردن . بستن داروهای نرم بر جراحت تا به شود :
گر ترا باید که مجروح جفا بهتر کنی
مرهمی باید نهادن بر سرش نرم از وفا.
گر عاقلی چو کردی مجروح پشت دشمن
مرهم منه بدو بر هرگز مگرکه زوبین .
ور ببخشی بوسه ٔ آخر به لطف
مرهمی بر جان افکاری نهی .
منه بر ریش خلق آزار مرهم .
که برجان ریشت نهد مرهمی
که از درد دلها نبودت غمی .
خوش است بردل آزادگان جراحت دوست
به حکم آنکه همش دوست می نهد مرهم .
که مرهم نهادم نه در خورد ریش
که در خورد انعام و اکرام خویش .
نومید نیستیم گر او مرهمی نهد
ورنه به هیچ به نشود دردمند او.
زخم شمشیر غمت را ننهد مرهم کس
طشت زرینم و پیوند نگیرم به سریش .
چرا مرهم نهی برروی داغی
که در روزم گل و در شب چراغ است .
|| آرام و تسکین بخشیدن به لطف و مدارا و مردمی :
چه گوئیم و او را چه پاسخ دهیم
یکی تا بر آن گفت مرهم نهیم .
نیامد برش دردناک از غمی
که ننهاد بر خاطرش مرهمی .
دل دردمند ما را که اسیر تست یارا
به وصال مرهمی نه چو به انتظار خستی .
کیست که مرهم نهد بر دل رنجور عشق
کش نه مجال وقوف نه ره بگریختن .
دل شکسته که مرهم نهد دگر بارش
یتیم خسته که از پای برکند خارش .
گر ترا باید که مجروح جفا بهتر کنی
مرهمی باید نهادن بر سرش نرم از وفا.
گر عاقلی چو کردی مجروح پشت دشمن
مرهم منه بدو بر هرگز مگرکه زوبین .
ور ببخشی بوسه ٔ آخر به لطف
مرهمی بر جان افکاری نهی .
منه بر ریش خلق آزار مرهم .
که برجان ریشت نهد مرهمی
که از درد دلها نبودت غمی .
خوش است بردل آزادگان جراحت دوست
به حکم آنکه همش دوست می نهد مرهم .
که مرهم نهادم نه در خورد ریش
که در خورد انعام و اکرام خویش .
نومید نیستیم گر او مرهمی نهد
ورنه به هیچ به نشود دردمند او.
زخم شمشیر غمت را ننهد مرهم کس
طشت زرینم و پیوند نگیرم به سریش .
چرا مرهم نهی برروی داغی
که در روزم گل و در شب چراغ است .
|| آرام و تسکین بخشیدن به لطف و مدارا و مردمی :
چه گوئیم و او را چه پاسخ دهیم
یکی تا بر آن گفت مرهم نهیم .
نیامد برش دردناک از غمی
که ننهاد بر خاطرش مرهمی .
دل دردمند ما را که اسیر تست یارا
به وصال مرهمی نه چو به انتظار خستی .
کیست که مرهم نهد بر دل رنجور عشق
کش نه مجال وقوف نه ره بگریختن .
دل شکسته که مرهم نهد دگر بارش
یتیم خسته که از پای برکند خارش .