مرادبخش
لغت‌نامه دهخدا
مرادبخش . [ م ُ ب َ ] (نف مرکب ) به آرزورسان . که مراد وحاجت و تقاضای دیگران را برآورده سازد :
مرادبخشا در تو گریزم از اخلاص
کزین خراس خسیسان دهی خلاص مرا.
هزار جهد بکردم که یار من باشی
مرادبخش دل بی قرار من باشی .
مرادبخشا در تو گریزم از اخلاص
کزین خراس خسیسان دهی خلاص مرا.
هزار جهد بکردم که یار من باشی
مرادبخش دل بی قرار من باشی .