مدبری

مدبری . [ م ُ ب َ ] (حامص ) مدبر بودن . نامقبل بودن . بدبختی . شوربختی :
نشان مدبریت این بس که هرگز
چو عباسی نشوئی طیلسانت .

ناصرخسرو.

تنگدستی را همی گر مدبری خوانی ز جهل
وای از آن اقبال تو وی مرحبا زین مدبری .

سنائی .

در همه پیله ٔ فلک پیله ور زمانه را
نیست به بخت خصم تو داروی درد مدبری .

خاقانی .

چشم او من باشم و دست و دلش
تا رهد از مدبری ها مقبلش .

مولوی .

آن را که طوق مقبلی اندر ازل خدای
روزی نکرد چون نکشد طوق مدبری .

سعدی .

رجوع به مدبر شود.