محنت کشیلغتنامه دهخدامحنت کشی . [ م ِ ن َ ک َ / ک ِ ] (حامص مرکب ) عمل محنت کش . سختی کشی . تحمل رنج و غم و سختی : جهان از پی شادی و دلخوشی است نه از بهر بیداد و محنت کشی است .نظامی .