مجمره سوز
لغتنامه دهخدا
مجمره سوز. [ م ِ م َرَ / رِ ] (نف مرکب ) مجمره گردان . (آنندراج ). آن که در مجمر آتش افروزد و عود و عنبر سوزد :
صباست غالیه سای و نسیم مجمره سوز
شمال چهره گشای و زلال آینه دار.
و رجوع به مجمره گردان شود.
صباست غالیه سای و نسیم مجمره سوز
شمال چهره گشای و زلال آینه دار.
و رجوع به مجمره گردان شود.