قل اعوذ

قل اعوذ. [ ق ُ اَ ] (ع جمله ٔ فعلیه ٔ امری ) بگو پناه میبرم ، و این مأخوذ است از آغاز معوذتین ، دو سوره از قرآن کریم که با آیه های «قل اعوذ برب الناس » و «قل اعوذ برب الفلق » آغاز میشوند :
گریزنده گشته ست بخل از کفش
کفش قل اعوذ است و بخل اهرمن .

فرخی .

مثل دیو از قل اعوذ گریخت .