قضا و قدر
لغت‌نامه دهخدا
قضا و قدر. [ ق َ وُ ق َ دَ ] (ترکیب عطفی ، اِ مرکب ) اندازه ٔ چیزی که مقدر باشد :
چه گر موافق طبع است و ناموافق جسم
موافق است به یک جای از قضا و قدر.
چه قدر دارد نزد قضا بنی آدم
چه قیمت آرد نزد قدر تن جانْور؟
رجوع به قضاء شود.
چه گر موافق طبع است و ناموافق جسم
موافق است به یک جای از قضا و قدر.
چه قدر دارد نزد قضا بنی آدم
چه قیمت آرد نزد قدر تن جانْور؟
رجوع به قضاء شود.