قزوینی
لغتنامه دهخدا
قزوینی . [ ق َزْ ] (اِخ ) محمدبن سیدمهدی بن سیدحسن حسینی ، مکنی به ابوالمعزّ. از علمای امامیه ٔ عصر حاضر است که در نجف معقول و منقول را فراگرفته و دیوان شعر و رساله ای در تجوید و منظومه ای در ارث دارد. وی به سال 1335 هَ . ق . در حِلّه وفات یافت و در نجف در مقبره ٔ مخصوص آل قزوین مدفون گردید. (ریحانة الادب ج 3 ص 297).