قاش زین
لغتنامه دهخدا
قاش زین . [ ش ِ ] (ترکیب اضافی ، اِ مرکب ) حنای زین . (آنندراج ). ملاطغرا در هجو پولچی گوید :
از اسب برنگ سایه افتد به زمین
چون صورت اگر بقاش زین چسبیده .
رجوع به قاش شود.
از اسب برنگ سایه افتد به زمین
چون صورت اگر بقاش زین چسبیده .
رجوع به قاش شود.