فناکده

فناکده . [ ف َک َ دَ / دِ ] (اِ مرکب ) (از: فناء عربی + کده ٔ فارسی ) خانه ٔ نیستی . (از فرهنگ فارسی معین ) :
خانه ٔ ما کم از فناکده نیست
چشم عنقا چراغ خلوت ماست .

محمد اسحاق .

|| دنیای فانی . جهان . (فرهنگ فارسی معین ). دار فنا. دار فانی .