فطن

فطن . [ ف ِ طَ ] (ع اِ) ج ِ فطنة. (اقرب الموارد) :
حلم او چون کوه و اندر کوه او کهف امان
طبع او چون بحر و اندر بحر او در فطن .

منوچهری .

ای بسا علم و ذکاوات و فطن
گشته رهرو را چو غول راهزن .

مولوی .