فتنه گر

فتنه گر. [ ف ِ ن َ / ن ِ گ َ ] (ص مرکب ) آنکه ایجاد فتنه کند. فتنه جو. فتنه انگیز :
چون ز فتنه گران تهی شدجای
پیش خود فتنه را نشاند ز پای .

نظامی .

رجوع به فتنه انگیز شود.