فتنه نشان
لغت‌نامه دهخدا
فتنه نشان . [ ف ِن َ / ن ِ ن ِ ] (نف مرکب ) آنکه باعث خفتن فتنه و برقراری آرامش گردد. آنکه فتنه را فرونشاند :
خشمت اندر سوز خصم و نهیت اندر شر خلق
فتنه ٔ آتش کش است و آتش فتنه نشان .
شاد باش ای مطاع فتنه نشان
ای ز امن تو خفته فتنه ، ستان .
«فتنه » بنشست و برگشاد زبان
گفت ، ای شهریار فتنه نشان .
رجوع به فتنه شود.
خشمت اندر سوز خصم و نهیت اندر شر خلق
فتنه ٔ آتش کش است و آتش فتنه نشان .
شاد باش ای مطاع فتنه نشان
ای ز امن تو خفته فتنه ، ستان .
«فتنه » بنشست و برگشاد زبان
گفت ، ای شهریار فتنه نشان .
رجوع به فتنه شود.