غوغاشکن
لغتنامه دهخدا
غوغاشکن .[ غ َ / غُو ش ِ ک َ ] (نف مرکب ) آنکه فتنه و غوغا را بشکند. شکننده ٔ غوغا. رجوع به غوغا شود :
شه غوغائی غوغاشکن کز حکم تیر او
بنات النعش بر گردون چه پروین بشکند غوغا.
شه غوغائی غوغاشکن کز حکم تیر او
بنات النعش بر گردون چه پروین بشکند غوغا.