غوته خورده
لغتنامه دهخدا
غوته خورده . [ ت َ / ت ِ خوَرْ/ خُرْ دَ / دِ ] (ن مف مرکب ) فرورفته در آب . غوطه خورده . غوص کرده . رجوع به غوته و غوطه شود :
چه غوته خورده در آب کبود مرغ سپید
ز چشم و دیده نهان شد در آسمان کوکب .
چه غوته خورده در آب کبود مرغ سپید
ز چشم و دیده نهان شد در آسمان کوکب .