غلیواژ
لغت‌نامه دهخدا
غلیواژ. [ غ َ لی ] (اِ) بمعنی غلیواج . (برهان قاطع) (فرهنگ جهانگیری ). غلیواز. (غیاث اللغات ). کلیواج . کلیواژ. خاد. زغن . مرغ گوشت ربا. موش گیر. کورکوره . غلیو. (برهان قاطع). پند. بند. حِدَاءَة. رجوع به غلیواج و زغن شود :
ای بچه ٔ حمدونه غلیواژ غلیواژ!
ترسم بربایدت به طاق اندر جه .
نه غلیواژ ترا صید تذرو آرد و کبک
نه سپیدار ترا بار بهی آرد و سیب .
نه هرچه با پر شد ز مرغ ، باز بود
که موشخوار و غلیواژ نیز پر دارد.
بازی مکن ای کبک غلیواژ بیاموز
زیرا که به بازی نشود کبک غلیواژ.
چون غلیواژند خلقان برشده نزدیک چرخ
داده آوازی به یاران کای سگان مردار کو؟
غلیواژ را با کبوتر چه کار
بباز ملک درخور است این شکار.
ای بچه ٔ حمدونه غلیواژ غلیواژ!
ترسم بربایدت به طاق اندر جه .
نه غلیواژ ترا صید تذرو آرد و کبک
نه سپیدار ترا بار بهی آرد و سیب .
نه هرچه با پر شد ز مرغ ، باز بود
که موشخوار و غلیواژ نیز پر دارد.
بازی مکن ای کبک غلیواژ بیاموز
زیرا که به بازی نشود کبک غلیواژ.
چون غلیواژند خلقان برشده نزدیک چرخ
داده آوازی به یاران کای سگان مردار کو؟
غلیواژ را با کبوتر چه کار
بباز ملک درخور است این شکار.