عه
لغتنامه دهخدا
عه . [ ع َه ْ ] (ع اِ صوت ) کلمه ای است که بدان میش و قوچ را زجر کنند. (از اقرب الموارد). عا. عای . رجوع به عا و عای شود. || صوتی که ازرنج حکایت کند. (یادداشت مرحوم دهخدا) :
نگوید عه اگر تا خایه بفشارد خر عنگش .
|| در تداول عامه ، صوتی که از نفرت حکایت کند.
نگوید عه اگر تا خایه بفشارد خر عنگش .
|| در تداول عامه ، صوتی که از نفرت حکایت کند.