عنان
لغت‌نامه دهخدا
عنان . [ ع ِ ] (ع اِ) دوال لگام که بدان اسب و ستور را بازدارند. (منتهی الارب ) (از ناظم الاطباء). دوال لگام که سوار به دست گیرد، و اطلاق آن بجای مهار، نیز صحیح باشد. (از آنندراج ). تسمه ٔ لجام که بوسیله ٔ آن چهارپا را نگه دارند. (از اقرب الموارد). دوال لگام ستور که سوار به دست گیرد. افسار. دهانه . زمام . (فرهنگ فارسی معین ). ج ، أعنة، عُنُن . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (اقرب الموارد). و جمع دوم آن کمتر به کار می رود. (از اقرب الموارد) :
عنان تکاور بدو داد و گفت
که با تو همیشه خرد باد جفت .
اگر دست بیکار گشت از عنان
روانت به چنگ اندر آرد سنان .
ز گرد سپه پیل شد ناپدید
کس از خاک دست و عنان را ندید.
ز پای و رکاب و ز دست و عنان
ز بازوی و آن آب داده سنان .
روز رزم از بیم او در دست و در پای عدو
کنده ای گردد رکیب و اژدها گردد عنان .
عنان بر گردن سرخش فکنده
چو دو مار سیه بر شاخ چندن .
بس سخت متازید ای سواران
گر درکفتان از خرد عنان است .
و اکنون چون کار به آخر رسید
سوی من آورد عنان عناش .
مرکب شعر و هیون علم و ادب را
طبع سخن سنج من عنان و مهار است .
عنان جیحون در دست طبع خاقانی است
از آن جهت به سمرقند خضرخان ماند.
ای دوست در رکاب بختت
چون جنت در عنان کعبه .
قوت حزم ترا کوه به زیر رکاب
سرعت عزم ترا باد به زیر عنان .
رکاب از شهربند گنجه بگشای
عنان شیر داری پنجه بگشای .
|| رجل طرف العنان ؛ مرد سبک و چست و چابک . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || ذل عنانه ؛ فرمانبر و منقاد شد. || هما یجریان فی عنان ؛ هنگامی که دو تن در فضل یا جزآن برابر باشند. (از اقرب الموارد) (از المنجد). || هو قصیرالعنان ؛ وی کم خیر است . || رجل طویل العنان ؛ مرد شریف و بزرگوار. || رجل أبی العنان ؛ مردی امتناع ورزنده و ممتنع. || امتلأ عنانه ؛ نهایت مجهود و کوشش را به کار برد. (از المنجد). || جری الفرس عناناً؛ اسب یکباره تا هدف و نهایت دوید. || کبا الفرس فی عنانه ؛ اسب بسر درآمد و لغزید در دویدنش . || أرخ من عنانه ؛ گشایش و رفاهیت کن از برای او. (از اقرب الموارد) (از المنجد). || در دو شاهد زیر، عنان ظاهراً بمعنای اسب یا اسب سوار آمده است : با پنج هزار عنان به دارالملک همدان آمدند. (راحةالصدور راوندی ). با پنجاه هزار عنان از جیحون گذر کرد. (ترجمه ٔتاریخ یمینی ص 266).
- آتش عنان ؛ کنایه از تأثرانگیز و سوزان :
ناله ٔآتش عنانم رخنه در گردون کند
گریه ٔ پا در رکابم شهر در هامون کند.
- افکنده عنان ؛ جلد و شتاب . عنان فکنده . (از آنندراج ). عنان رهاکرده . اختیار رفتن به اسب داده .
- بادعنان ؛ شتابان و سریع و جلد مانند باد. (ناظم الاطباء). تیز وتند و جلد و چابک در سواری .
- برق عنان ؛ کنایه از تندو سریع و جهنده :
طالب از عرصه ٔ اندیشه برون خواهم تاخت
توسن ناطقه را برق عنان خواهم کرد.
- چابک عنان ؛ بادعنان . تیز و تند. چابک در سواری :
همایون سواری چو غرنده شیر
توانا و چابک عنان و دلیر.
- خوش عنان ؛ رام . آرام . مقابل سرکش . مقابل توسن :
اشهب گردون بدرکاب نگیرد
جزپی یکران خوش عنان که تو داری .
به دستم در از دولت خوش عنان
طبرزد چنین شد طبرخون چنان .
- در عنان بودن ؛ در اختیار بودن :
این پرده کآسمان جلال آسمان اوست
ابریست کآفتاب شرف در عنان اوست .
- در عنان داشتن ؛ در اختیار داشتن :
خورشید که ماه در عنان دارد
چون سایه دویده در رکیبش بین .
- در عنان رفتن ؛ همراه رفتن :
هست جنیبت کش او نفس کل
عالم از آن می رودش در عنان .
- دست در عنان بودن ؛ همراه و یار و یاور بودن :
شاه اسکندرمکان باد از ظفر
دست خضرش در عنان باد از ظفر.
- سبک عنان ؛ سبک پای .اسب و سواره و پیاده و قاصد تندرو. (از آنندراج ). تیزرو. تیزپوی :
هنوز خوشه ٔما دانه بود کز شوقش
نفس به سینه ٔ برق سبک عنان می سوخت .
محو سبک عنان مژه ٔ کافرت شوم
رنگین نشد بخون دو عالم سنان تو.
این قامت خمیده و عمر سبک عنان
تیر گشاده ای و کمان کشیده ای است .
- || گریزپای . (از آنندراج ).
- عنان از دست رفتن ؛ اختیار از کف رفتن : عنان تمالک و تماسک از دست او برفت . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 31).
سعدی همیشه بار فراق احتمال داشت
این نوبتش ز دست تحمل عنان برفت .
جوان راآتش معده بالا گرفته بود و عنان طاقت از دست رفته . (گلستان سعدی ). حالی که من این سخن بگفتم ، عنان طاقت و تحمل از دست درویش برفت . (گلستان سعدی ).
- عنان از دست رها شدن ؛ اختیار از دست رفتن :
تازلف او بباد صبا آشنا شده ست
از دست دل عنان صبوری رها شده ست .
- عنان از دست کسی بشدن (شدن ) ؛ از اختیار او خارج شدن : آواز او [ شتربه ] چنان شیر را از جای ببرد که عنان تمالک ... از دست او بشد. (کلیله و دمنه ).
غبارزمین بر هوا راه بست
عنان سلامت برون شد ز دست .
آوخ که به لب رسید جانم
آوخ که ز دست شد عنانم .
- عنان از دست کسی یا چیزی بیرون کردن ؛ از اختیار او خارج کردن . از قدرت او بیرون آوردن :
ازین پیش رخش تمنا بران
برون کن ز دست طبیعت عنان .
- عنان از دست کسی ستدن ؛ از اختیار او خارج کردن :
بر آب دیده ٔ رنجور هم ملامت نیست
که شوق می بستاند عنان عقل از دست .
- عنان از دست کشیدن ؛ از اختیار و تسلط بیرون رفتن . خویشتن از قید رهایی بخشیدن :
زلف این چنین ز دست تو گر میکشد عنان
خواهد گرفت روی زمین را سپاه تو.
- عنان از دست هشته شدن ؛ رها شدن . اختیار از کف رفتن :
نیست چون موج بیمی از طوفان
تا عنانم ز دست هشته شده ست .
- عنان از رکیب نشناختن ؛ به تندی اسب تاختن . (امثال و حکم دهخدا).
- عنان از کف رفتن ؛ اختیار از دست رفتن :
شب تا سحر می نغنوم و اندرز کس می نشنوم
این ره به قاصد می روم کز کف عنانم می رود.
- عنان امل سبک شدن (گشتن ) ؛ کنایه از نومید شدن و نومید گردیدن است . (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (برهان قاطع) :
هم عنان امل سبک گردد
هم رکاب اجل گران باشد.
- عنان امل سبک کردن ؛ کنایه از نومید کردن . (آنندراج ) :
دست اجل عنان املها کند سبک
چون استوار گشت رکاب گران تو.
- عنان با عنان بستن ؛ به همراه رفتن . هم پیمان و هم عهد شدن . یکی شدن :
عنان با عنان من اندرببست
چنان چون بود مرد خسروپرست .
- عنان با عنان رفتن ؛ پهلو به پهلو اسب راندن . (فرهنگ فارسی معین ).
- || معادل بودن . برابر بودن . (فرهنگ فارسی معین ).
- عنان باعنان کسی سپردن ؛ پهلو به پهلوی او اسب راندن . مراقب او بودن در همه ٔ راه :
از او بازنگسست پیران گرد
عنان با عنان سیاوش سپرد.
- عنان با عنان نهادن ؛ کنایه از برابر رفتن و متصل رفتن است . (از آنندراج ) :
خرد دویده بسر در رکاب تدبیرش
قضا نهاده عنان با عنان فرمانش .
- عنان بر سر اسب کردن ؛ کنایه از تهیه ٔ سواری کردن است . (از آنندراج ).
- || رام کردن . به اطاعت درآوردن :
از آن می که چون طبع را خوش کند
عنان بر سر اسب سرکش کند.
- عنان بر سر ستاره سودن ؛ کنایه ازکمال ارتقاء و اعتلاء است . (از آنندراج ) :
ایا به جاه و شرف سوده بر ستاره عنان
و یا به جود و سخا بوده در زمانه سمر.
- عنان بر عنان ؛ برابر و همسر. (غیاث اللغات ).
- عنان بر عنان رفتن ؛ برابر و متصل رفتن . عنان با عنان نهادن . (از آنندراج ) :
ترسم که روز حشر عنان بر عنان رود
تسبیح ما و خرقه ٔ رند شرابخوار.
- عنان بر عنان زدن ؛ برابری و همسری کردن . (ناظم الاطباء).
- عنان بر کسی افکندن ؛ قصد او کردن . آهنگ او کردن . بر او درآمدن بقصد استیلا در نبرد و آویزش :
عنان بر شه افکند چالش کنان
بصد خواریش بخت مالش کنان .
- || عطف توجه کردن بر... گذر آوردن بر... :
توسن جلوه را عنان جانب بیدلان فکن
مشعل راه وعده کن برق بهانه سوز را.
- عنان برگشادن ؛ تاختن و عنان اسب را رها کردن . رجوع به عنان گشادن و عنان برگشاده شود.
- عنان برگشاده ؛ تازنده و عنان اسب رها کرده : با دستمال عنان برگشاده ... درآمد. (کلیله و دمنه ). رجوع به عنان برگشادن شود.
- عنان بستن در چیزی ؛در او آویختن . به او ملحق و متصل شدن . قرین او شدن :
فتنه در فتراک تو بسته عنان
دادخواهان در عنان آویخته .
با تو عنان بسته ٔ صورت شوند
وقت ضرورت به ضرورت شوند.
- عنان به اسب دادن ؛ عنان او رها کردن تا بر وفق مراد خویش برود. عنان به اسب سپردن . اسب را بسر خود گذاردن تاآزادانه برود :
عنان را به بور سرافراز داد
به نیزه درآمد کمان بازداد.
- عنان به اسب سپردن ؛ کنایه از سست کردن عنان تا اسب بر وفق خواهش خویش و زوری که دارد برود. (آنندراج ). اسب را سرخود گذاردن تا به دلخواه برود. عنان به اسب دادن :
تهمتن به گرز گران دست برد
عنان را به رخش دلاور سپرد.
به ایران سپه رفت سهراب گرد
عنان باره ٔ تیزتک را سپرد.
سخنهاش بشنید بهرام گرد
عنان ابلق مشک دم را سپرد.
عنان تکاور به دولت سپرد
نمود آن قوی دست را دستبرد.
- عنان به چیزی بازدادن ؛ اختیار او را دادن . در اختیار او قرار گرفتن . او را اختیار کردن :
چه نشانید جمازه به سرچشمه ٔ آز
برنشینید و عنان را به سفر بازدهید.
- عنان به دست داشتن ؛ بهوش بودن . بر خود مسلط بودن . آزاد بودن .
- عنان به دست نداشتن ؛ اختیار از دست داده بودن . بر خود مسلط نبودن . آزادنبودن . اراده نداشتن :
به پیشش درآور چو مردان ، که مست
عنان طریقت ندارد به دست .
هزار بار چراگاه بهتر از میدان
ولیک اسب ندارد به دست خویش عنان .
- عنان به کسی یا چیزی سپردن ؛ اختیار به او دادن :
چو باشد جهاندار بیدار و گرد
عنان را به کهتر نباید سپرد.
ای سپرده عنان دل بخطا
تنت آباد و دل خراب و یباب .
دلشاد بزی که بخت و دولت
در حمله عنان به تو سپردند.
عنان کامکاری و زمام جهانداری به عدل و رحمت ملکانه ... سپرده . (کلیله و دمنه ). عنان کامرانی و زمام جهانداری به ایالت و سیاست او تفویض کرده . (کلیله و دمنه ).
طمع مدار که از بهر طعمه ٔ ارکان
عنان جان خرد را به حرص بسپارم .
- عنان تیز شدن ؛ جلد و شتاب رفتن . (از آنندراج ) :
شکوهید دارا ز نزل چنان
حسد را بر او تیزتر شد عنان .
- عنان خوش کردن بسویی یا بجایی ؛ عنان به دست آوردن بجهت راندن اسب و وی را به سعادت مساس دست فایز گردانیدن . (از آنندراج ).
- || قصد آنجا کردن . بدان سوی راندن اسب :
بهر منزلی کو عنان کرد خوش
همش نزل بردند و هم پیشکش .
- عنان درآوردن با چیزی یا کسی ؛ همراهی او کردن . بدو پیوستن :
با سایه ٔ رکاب محمد عنان درآر
تا طرّقوازنان تو گردند اصفیا.
- عنان در دست داشتن ؛ اختیار داشتن . مختار بودن . آزاد بودن :
ای که گفتی مرو اندر پی خونخواری خویش
با کسی گوی که در دست عنانی دارد.
- عنان در عنان آسمان ساییدن ؛کنایه از کمال ارتقاء و اعتلاء باشد، مانند عنان بر ستاره سودن . (از آنندراج ) :
بر زمین است او ولیکن توسن اقبال او
هر زمان اندر عنان آسمان ساید عنان .
- عنان در عنان آوردن ؛ برابر رفتن و متصل رفتن . عنان با عنان نهادن . (از آنندراج ).
- || پیمان کردن . عهد بستن :
دو خسرو عنان در عنان آورند
ره دوستی در میان آورند.
- عنان دمان رفتن ؛ بشتاب رفتن . (ناظم الاطباء).
- عنان سوی چیزی یا کسی کردن ؛ بدان سوی رفتن . روی بدان جهت آوردن :
ز شاهدان حقیقت نظر بگردانیم
عنان دیده سوی دلبر مجاز کنیم .
- عنان سوی راه آوردن ؛ روی آوردن :
دگر چون عنان سوی راه آوری
به کشور گشودن سپاه آوری .
- عنان یله کردن ؛ او را بر سر خود گذاردن . عنان او را دادن . بازگذاردن که به اراده ٔ خود برود :
عنان را بدان اسب کرده یله
همی راند ناکام تا بایله .
- عنان یله کردن بر... ؛ پرداختن به آن . روی بدان آوردن :
تماشاکنان رفت از آن مرحله
عنان کرد بر صید صحرا یله .
- کشیده عنان ؛ مسلط بر نفس . اختیار در دست . مختار. مقابل اختیارگسیخته . مقابل بی بندوبار :
میان عالم و جاهل تفاوت اینقدر است
که این کشیده عنان باشد آن گسسته مهار.
- گسسته عنان ؛ عنان دریده . و آن نشانه ٔ رسیدن آسیبی و شکستی است سوار را و اسب را :
چو رستم ورا دید کآمد چنان
نگون کرده زین و گسسته عنان .
- مطلق عنان ؛ مختار مطلق . آمر و فرمانروا. نافذامر :
تو کرده آن سفر که ضماندار جنت است
بغداد و بصره دیده و مطلق عنان شده .
- هم عنان ؛ همراه . همسفر. ملازم : با یکی از علمای معتبر که همعنان او بود گفت . (گلستان سعدی ).
تأیید و نصرت و ظفرت باد همعنان
هر بامداد و شب که نهی پای در رکیب .
- || حریف . هماورد. همسنگ :
هزار چاره بکردم که همعنان تو گردم
تو پهلوان تر از آنی که در کمند من افتی .
|| رگ پشت ، و هر دو را عنانان گویند. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء).
عنان تکاور بدو داد و گفت
که با تو همیشه خرد باد جفت .
اگر دست بیکار گشت از عنان
روانت به چنگ اندر آرد سنان .
ز گرد سپه پیل شد ناپدید
کس از خاک دست و عنان را ندید.
ز پای و رکاب و ز دست و عنان
ز بازوی و آن آب داده سنان .
روز رزم از بیم او در دست و در پای عدو
کنده ای گردد رکیب و اژدها گردد عنان .
عنان بر گردن سرخش فکنده
چو دو مار سیه بر شاخ چندن .
بس سخت متازید ای سواران
گر درکفتان از خرد عنان است .
و اکنون چون کار به آخر رسید
سوی من آورد عنان عناش .
مرکب شعر و هیون علم و ادب را
طبع سخن سنج من عنان و مهار است .
عنان جیحون در دست طبع خاقانی است
از آن جهت به سمرقند خضرخان ماند.
ای دوست در رکاب بختت
چون جنت در عنان کعبه .
قوت حزم ترا کوه به زیر رکاب
سرعت عزم ترا باد به زیر عنان .
رکاب از شهربند گنجه بگشای
عنان شیر داری پنجه بگشای .
|| رجل طرف العنان ؛ مرد سبک و چست و چابک . (منتهی الارب ) (آنندراج ) (ناظم الاطباء) (از اقرب الموارد). || ذل عنانه ؛ فرمانبر و منقاد شد. || هما یجریان فی عنان ؛ هنگامی که دو تن در فضل یا جزآن برابر باشند. (از اقرب الموارد) (از المنجد). || هو قصیرالعنان ؛ وی کم خیر است . || رجل طویل العنان ؛ مرد شریف و بزرگوار. || رجل أبی العنان ؛ مردی امتناع ورزنده و ممتنع. || امتلأ عنانه ؛ نهایت مجهود و کوشش را به کار برد. (از المنجد). || جری الفرس عناناً؛ اسب یکباره تا هدف و نهایت دوید. || کبا الفرس فی عنانه ؛ اسب بسر درآمد و لغزید در دویدنش . || أرخ من عنانه ؛ گشایش و رفاهیت کن از برای او. (از اقرب الموارد) (از المنجد). || در دو شاهد زیر، عنان ظاهراً بمعنای اسب یا اسب سوار آمده است : با پنج هزار عنان به دارالملک همدان آمدند. (راحةالصدور راوندی ). با پنجاه هزار عنان از جیحون گذر کرد. (ترجمه ٔتاریخ یمینی ص 266).
- آتش عنان ؛ کنایه از تأثرانگیز و سوزان :
ناله ٔآتش عنانم رخنه در گردون کند
گریه ٔ پا در رکابم شهر در هامون کند.
- افکنده عنان ؛ جلد و شتاب . عنان فکنده . (از آنندراج ). عنان رهاکرده . اختیار رفتن به اسب داده .
- بادعنان ؛ شتابان و سریع و جلد مانند باد. (ناظم الاطباء). تیز وتند و جلد و چابک در سواری .
- برق عنان ؛ کنایه از تندو سریع و جهنده :
طالب از عرصه ٔ اندیشه برون خواهم تاخت
توسن ناطقه را برق عنان خواهم کرد.
- چابک عنان ؛ بادعنان . تیز و تند. چابک در سواری :
همایون سواری چو غرنده شیر
توانا و چابک عنان و دلیر.
- خوش عنان ؛ رام . آرام . مقابل سرکش . مقابل توسن :
اشهب گردون بدرکاب نگیرد
جزپی یکران خوش عنان که تو داری .
به دستم در از دولت خوش عنان
طبرزد چنین شد طبرخون چنان .
- در عنان بودن ؛ در اختیار بودن :
این پرده کآسمان جلال آسمان اوست
ابریست کآفتاب شرف در عنان اوست .
- در عنان داشتن ؛ در اختیار داشتن :
خورشید که ماه در عنان دارد
چون سایه دویده در رکیبش بین .
- در عنان رفتن ؛ همراه رفتن :
هست جنیبت کش او نفس کل
عالم از آن می رودش در عنان .
- دست در عنان بودن ؛ همراه و یار و یاور بودن :
شاه اسکندرمکان باد از ظفر
دست خضرش در عنان باد از ظفر.
- سبک عنان ؛ سبک پای .اسب و سواره و پیاده و قاصد تندرو. (از آنندراج ). تیزرو. تیزپوی :
هنوز خوشه ٔما دانه بود کز شوقش
نفس به سینه ٔ برق سبک عنان می سوخت .
محو سبک عنان مژه ٔ کافرت شوم
رنگین نشد بخون دو عالم سنان تو.
این قامت خمیده و عمر سبک عنان
تیر گشاده ای و کمان کشیده ای است .
- || گریزپای . (از آنندراج ).
- عنان از دست رفتن ؛ اختیار از کف رفتن : عنان تمالک و تماسک از دست او برفت . (ترجمه ٔ تاریخ یمینی ص 31).
سعدی همیشه بار فراق احتمال داشت
این نوبتش ز دست تحمل عنان برفت .
جوان راآتش معده بالا گرفته بود و عنان طاقت از دست رفته . (گلستان سعدی ). حالی که من این سخن بگفتم ، عنان طاقت و تحمل از دست درویش برفت . (گلستان سعدی ).
- عنان از دست رها شدن ؛ اختیار از دست رفتن :
تازلف او بباد صبا آشنا شده ست
از دست دل عنان صبوری رها شده ست .
- عنان از دست کسی بشدن (شدن ) ؛ از اختیار او خارج شدن : آواز او [ شتربه ] چنان شیر را از جای ببرد که عنان تمالک ... از دست او بشد. (کلیله و دمنه ).
غبارزمین بر هوا راه بست
عنان سلامت برون شد ز دست .
آوخ که به لب رسید جانم
آوخ که ز دست شد عنانم .
- عنان از دست کسی یا چیزی بیرون کردن ؛ از اختیار او خارج کردن . از قدرت او بیرون آوردن :
ازین پیش رخش تمنا بران
برون کن ز دست طبیعت عنان .
- عنان از دست کسی ستدن ؛ از اختیار او خارج کردن :
بر آب دیده ٔ رنجور هم ملامت نیست
که شوق می بستاند عنان عقل از دست .
- عنان از دست کشیدن ؛ از اختیار و تسلط بیرون رفتن . خویشتن از قید رهایی بخشیدن :
زلف این چنین ز دست تو گر میکشد عنان
خواهد گرفت روی زمین را سپاه تو.
- عنان از دست هشته شدن ؛ رها شدن . اختیار از کف رفتن :
نیست چون موج بیمی از طوفان
تا عنانم ز دست هشته شده ست .
- عنان از رکیب نشناختن ؛ به تندی اسب تاختن . (امثال و حکم دهخدا).
- عنان از کف رفتن ؛ اختیار از دست رفتن :
شب تا سحر می نغنوم و اندرز کس می نشنوم
این ره به قاصد می روم کز کف عنانم می رود.
- عنان امل سبک شدن (گشتن ) ؛ کنایه از نومید شدن و نومید گردیدن است . (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء) (برهان قاطع) :
هم عنان امل سبک گردد
هم رکاب اجل گران باشد.
- عنان امل سبک کردن ؛ کنایه از نومید کردن . (آنندراج ) :
دست اجل عنان املها کند سبک
چون استوار گشت رکاب گران تو.
- عنان با عنان بستن ؛ به همراه رفتن . هم پیمان و هم عهد شدن . یکی شدن :
عنان با عنان من اندرببست
چنان چون بود مرد خسروپرست .
- عنان با عنان رفتن ؛ پهلو به پهلو اسب راندن . (فرهنگ فارسی معین ).
- || معادل بودن . برابر بودن . (فرهنگ فارسی معین ).
- عنان باعنان کسی سپردن ؛ پهلو به پهلوی او اسب راندن . مراقب او بودن در همه ٔ راه :
از او بازنگسست پیران گرد
عنان با عنان سیاوش سپرد.
- عنان با عنان نهادن ؛ کنایه از برابر رفتن و متصل رفتن است . (از آنندراج ) :
خرد دویده بسر در رکاب تدبیرش
قضا نهاده عنان با عنان فرمانش .
- عنان بر سر اسب کردن ؛ کنایه از تهیه ٔ سواری کردن است . (از آنندراج ).
- || رام کردن . به اطاعت درآوردن :
از آن می که چون طبع را خوش کند
عنان بر سر اسب سرکش کند.
- عنان بر سر ستاره سودن ؛ کنایه ازکمال ارتقاء و اعتلاء است . (از آنندراج ) :
ایا به جاه و شرف سوده بر ستاره عنان
و یا به جود و سخا بوده در زمانه سمر.
- عنان بر عنان ؛ برابر و همسر. (غیاث اللغات ).
- عنان بر عنان رفتن ؛ برابر و متصل رفتن . عنان با عنان نهادن . (از آنندراج ) :
ترسم که روز حشر عنان بر عنان رود
تسبیح ما و خرقه ٔ رند شرابخوار.
- عنان بر عنان زدن ؛ برابری و همسری کردن . (ناظم الاطباء).
- عنان بر کسی افکندن ؛ قصد او کردن . آهنگ او کردن . بر او درآمدن بقصد استیلا در نبرد و آویزش :
عنان بر شه افکند چالش کنان
بصد خواریش بخت مالش کنان .
- || عطف توجه کردن بر... گذر آوردن بر... :
توسن جلوه را عنان جانب بیدلان فکن
مشعل راه وعده کن برق بهانه سوز را.
- عنان برگشادن ؛ تاختن و عنان اسب را رها کردن . رجوع به عنان گشادن و عنان برگشاده شود.
- عنان برگشاده ؛ تازنده و عنان اسب رها کرده : با دستمال عنان برگشاده ... درآمد. (کلیله و دمنه ). رجوع به عنان برگشادن شود.
- عنان بستن در چیزی ؛در او آویختن . به او ملحق و متصل شدن . قرین او شدن :
فتنه در فتراک تو بسته عنان
دادخواهان در عنان آویخته .
با تو عنان بسته ٔ صورت شوند
وقت ضرورت به ضرورت شوند.
- عنان به اسب دادن ؛ عنان او رها کردن تا بر وفق مراد خویش برود. عنان به اسب سپردن . اسب را بسر خود گذاردن تاآزادانه برود :
عنان را به بور سرافراز داد
به نیزه درآمد کمان بازداد.
- عنان به اسب سپردن ؛ کنایه از سست کردن عنان تا اسب بر وفق خواهش خویش و زوری که دارد برود. (آنندراج ). اسب را سرخود گذاردن تا به دلخواه برود. عنان به اسب دادن :
تهمتن به گرز گران دست برد
عنان را به رخش دلاور سپرد.
به ایران سپه رفت سهراب گرد
عنان باره ٔ تیزتک را سپرد.
سخنهاش بشنید بهرام گرد
عنان ابلق مشک دم را سپرد.
عنان تکاور به دولت سپرد
نمود آن قوی دست را دستبرد.
- عنان به چیزی بازدادن ؛ اختیار او را دادن . در اختیار او قرار گرفتن . او را اختیار کردن :
چه نشانید جمازه به سرچشمه ٔ آز
برنشینید و عنان را به سفر بازدهید.
- عنان به دست داشتن ؛ بهوش بودن . بر خود مسلط بودن . آزاد بودن .
- عنان به دست نداشتن ؛ اختیار از دست داده بودن . بر خود مسلط نبودن . آزادنبودن . اراده نداشتن :
به پیشش درآور چو مردان ، که مست
عنان طریقت ندارد به دست .
هزار بار چراگاه بهتر از میدان
ولیک اسب ندارد به دست خویش عنان .
- عنان به کسی یا چیزی سپردن ؛ اختیار به او دادن :
چو باشد جهاندار بیدار و گرد
عنان را به کهتر نباید سپرد.
ای سپرده عنان دل بخطا
تنت آباد و دل خراب و یباب .
دلشاد بزی که بخت و دولت
در حمله عنان به تو سپردند.
عنان کامکاری و زمام جهانداری به عدل و رحمت ملکانه ... سپرده . (کلیله و دمنه ). عنان کامرانی و زمام جهانداری به ایالت و سیاست او تفویض کرده . (کلیله و دمنه ).
طمع مدار که از بهر طعمه ٔ ارکان
عنان جان خرد را به حرص بسپارم .
- عنان تیز شدن ؛ جلد و شتاب رفتن . (از آنندراج ) :
شکوهید دارا ز نزل چنان
حسد را بر او تیزتر شد عنان .
- عنان خوش کردن بسویی یا بجایی ؛ عنان به دست آوردن بجهت راندن اسب و وی را به سعادت مساس دست فایز گردانیدن . (از آنندراج ).
- || قصد آنجا کردن . بدان سوی راندن اسب :
بهر منزلی کو عنان کرد خوش
همش نزل بردند و هم پیشکش .
- عنان درآوردن با چیزی یا کسی ؛ همراهی او کردن . بدو پیوستن :
با سایه ٔ رکاب محمد عنان درآر
تا طرّقوازنان تو گردند اصفیا.
- عنان در دست داشتن ؛ اختیار داشتن . مختار بودن . آزاد بودن :
ای که گفتی مرو اندر پی خونخواری خویش
با کسی گوی که در دست عنانی دارد.
- عنان در عنان آسمان ساییدن ؛کنایه از کمال ارتقاء و اعتلاء باشد، مانند عنان بر ستاره سودن . (از آنندراج ) :
بر زمین است او ولیکن توسن اقبال او
هر زمان اندر عنان آسمان ساید عنان .
- عنان در عنان آوردن ؛ برابر رفتن و متصل رفتن . عنان با عنان نهادن . (از آنندراج ).
- || پیمان کردن . عهد بستن :
دو خسرو عنان در عنان آورند
ره دوستی در میان آورند.
- عنان دمان رفتن ؛ بشتاب رفتن . (ناظم الاطباء).
- عنان سوی چیزی یا کسی کردن ؛ بدان سوی رفتن . روی بدان جهت آوردن :
ز شاهدان حقیقت نظر بگردانیم
عنان دیده سوی دلبر مجاز کنیم .
- عنان سوی راه آوردن ؛ روی آوردن :
دگر چون عنان سوی راه آوری
به کشور گشودن سپاه آوری .
- عنان یله کردن ؛ او را بر سر خود گذاردن . عنان او را دادن . بازگذاردن که به اراده ٔ خود برود :
عنان را بدان اسب کرده یله
همی راند ناکام تا بایله .
- عنان یله کردن بر... ؛ پرداختن به آن . روی بدان آوردن :
تماشاکنان رفت از آن مرحله
عنان کرد بر صید صحرا یله .
- کشیده عنان ؛ مسلط بر نفس . اختیار در دست . مختار. مقابل اختیارگسیخته . مقابل بی بندوبار :
میان عالم و جاهل تفاوت اینقدر است
که این کشیده عنان باشد آن گسسته مهار.
- گسسته عنان ؛ عنان دریده . و آن نشانه ٔ رسیدن آسیبی و شکستی است سوار را و اسب را :
چو رستم ورا دید کآمد چنان
نگون کرده زین و گسسته عنان .
- مطلق عنان ؛ مختار مطلق . آمر و فرمانروا. نافذامر :
تو کرده آن سفر که ضماندار جنت است
بغداد و بصره دیده و مطلق عنان شده .
- هم عنان ؛ همراه . همسفر. ملازم : با یکی از علمای معتبر که همعنان او بود گفت . (گلستان سعدی ).
تأیید و نصرت و ظفرت باد همعنان
هر بامداد و شب که نهی پای در رکیب .
- || حریف . هماورد. همسنگ :
هزار چاره بکردم که همعنان تو گردم
تو پهلوان تر از آنی که در کمند من افتی .
|| رگ پشت ، و هر دو را عنانان گویند. (از منتهی الارب ) (از آنندراج ) (از ناظم الاطباء).