علی قمی
لغتنامه دهخدا
علی قمی . [ ع َ ی ِ ق ُ / ق ُم ْ می ] (اِخ ) ابن موسی بن یزداد (یا یزید) قمی نیشابوری حنفی . مکنی به ابوالحسن . وی فقیه و اصولی و محدث و جهانگرد و مفسر بود. اصل او از عراق بود و در نیشابور سکونت گزید و عمری طولانی کرد و در سال 305 یا 350 هَ . ق . درگذشت . او راست : 1- اثبات القیاس والاجتهاد و خبرالواحد. 2- أحکام القرآن . 3- شرح الجامع الکبیر شیبانی . 4- کتاب فی بعض ما خالف فیه الشافعی العراقیین . (از معجم المؤلفین ).